MAMO! TATO!

Wasze dziecko idzie po raz pierwszy do przedszkola. Jesteście pełni obaw. Chcecie wiedzieć jak odnajdzie się ono w nowym środowisku, jak będą się układać jego kontakty z rówieśnikami?

Rodzice dzieci 3-6-letnich stają często przed dylematem – czy posłać dziecko do przedszkola, czy nie. Jeśli nie – kto zapewni opiekę i wychowanie dzieciom pod nieobecność rodziców, czy mama ma zrezygnować z pracy. Jeśli tak – jak dziecko poradzi sobie z adaptacją? Jacy są nauczyciele, z którymi dziecko będzie spędzało większość swojego czasu? Czy przedszkole jest potrzebne?

Przedszkole jest instytucją, która uzupełnia rodzinę. Ma ono pomóc dzieciom w tym, aby poradziły sobie w życiu poza ramami rodziny. Dużą wagę przywiązuje się tu do zapewnienia podstawowych potrzeb każdego dziecka – potrzeby akceptacji i bezpieczeństwa. Odpowiadają za to wszyscy pracownicy placówki, ale przede wszystkim nauczyciele, którzy spędzają z dziećmi najwięcej czasu.

Wiek przedszkolny to okres, w którym następuje ogromny skok
w rozwoju każdego dziecka. Większość czasu dziecko spędza na zabawie, w trakcie której nawiązuje kontakty społeczne, uczy się współżycia w grupie oraz poznaje świat, zaspokajając naturalną potrzebę aktywności. Dzieci uczą się wyrażania swoich emocji, eksperymentują i doświadczają, próbują rozwiązywać drobne problemy.

Stawiają pytania i wspólnie z nauczycielem szukają na nie odpowiedzi. Mają okazję poznać swoje możliwości, pokonać lęki. Poprzez słuchanie bajek opowiadanych przez nauczycieli i wspólne rozmowy – uczą się odróżniać dobro od zła, wzbogacają swoje słownictwo, uczą się poprawnej mowy.

Jak „oswoić” dziecko z przedszkolem?

[w:] Małgorzata Warzkiewicz,  Mój Przedszkolak, numer 4, 2012, s. 4-6

            Z reguły pierwsze rozstanie bardziej przeżywają rodzice, niż dzieci, a ponieważ maluchy są doskonałymi obserwatorami świata, przyjmują emocje rodziców, a ich zachowania są odzwierciedleniem tego, co robią dorośli. Od rodziców zależy wiec to, w jaki sposób dziecko przejdzie okres adaptowania się z przedszkolem, nauczycielami i rówieśnikami. Dzięki rodzicom może ono świetnie odnaleźć się w nowych zasadach i wymaganiach oraz zachować spokój w momentach dla was obojga trudnych - szczególnie w czasie pierwszego rozstania.

            Stres, płacz, krzyki, tęsknota, niepewność…. – pierwsze dni dziecka w przedszkolu wcale nie muszą się z tym kojarzyć. Podpowiadamy jak pomóc w aklimatyzacji zarówno starszym przedszkolakom jak i małym debiutantom.

            Każdy rodzic, który po raz pierwszy rozstaje się z dzieckiem, ma szalenie rozbudzoną wyobraźnię, która podsuwa mu cały wachlarz "nieszczęść", jakie mogą spotkać dziecko  podczas jego nieobecności. Zupełnie niepotrzebnie!

Po pierwsze:

Każdy nauczyciel przedszkola wie, w jaki sposób poradzić sobie z dziećmi w różnych sytuacjach, bez względu na to, czego sytuacja dotyczy i jaki temperament ma dziecko.

Po drugie:

Przedszkole to miejsce, w którym wiele pokoleń dzieci, przed Państwa pociechami, uczyło się, bawiło, poznawało świat i nabywało umiejętności niezbędne do dobrego funkcjonowania w środowisku szkoły, a potem dorosłym życiu.

Po trzecie:

Moment pójścia dziecka do przedszkola jest pierwszym z wielu, które wiążą się z dorastaniem malucha, zmianami w jego i naszym życiu. Trzeba się z tym pogodzić i nie próbować zatrzymać czasu. Dzieci rosną , a do nas należy wspieranie i wspomaganie ich rozwoju nigdy nie hamowanie czy opóźnianie.

Po czwarte:

Nie możemy stanowić dla dziecka całego świata i ono tez nie powinno być dla nas jedynym sensem życia. Pobyt dziecka w przedszkolu jest dla niego nauką samodzielności.  Dla nas nadchodzi czas na powrót do swoich własnych celów i marzeń. Rodzice, którzy spełniają się zawodowo, towarzysko, uczuciowo, to ludzie szczęśliwi. A szczęśliwi rodzice to szczęśliwe dziecko.

Po piąte:

Każde dziecko musi się zmierzyć ze światem zewnętrznym z jego odmiennością i zróżnicowaniem. Przedszkole jest doskonałym miejscem do doświadczeń. Dziecko ma wsparcie osób dorosłych w postaci rodziców
i nauczyciela przedszkola, ale jednocześnie okazję do współdziałania i często konfrontacji z rówieśnikami. Poznaje świat poza rodziną ze wszystkimi jego zaletami
i wadami, dobrymi i złymi stronami.

PAMIĘTAJ!
Kadra przedszkolna jest twoim sojusznikiem i zawsze cię wesprze w mądrym wychowaniu dziecka.

Ufaj nauczycielowi i polegaj na jego radach.

Przedszkole to pierwszy krok dziecka do dorosłości – pierwszy  i najważniejszy. Pozwól by przeżyło go na swój sposób, nie obciążaj go swoimi lękami.

7 wskazówek dla rodziców malucha

[w:] Małgorzata Warzkiewicz,  Mój Przedszkolak, numer 4, 2012, s. 8-9

1. Zawsze korzystajcie z dni otwartych lub adaptacyjnych przedszkola. Odwiedźcie razem z dzieckiem jego przyszłe przedszkole; niech zobaczy salę, pozna nauczycieli, poobserwuje, jak bawią się jego starsi koledzy i koleżanki.

2. Rzetelnie i uczciwie uzupełnij ankietę dla rodziców.
​Jeśli dostaniesz ją od nauczyciela na pierwszym zebraniu. Nie pomijaj nawet najbardziej drażliwych dla ciebie kwestii. Nic nie powinno być ani wstydem ani sekretem do ukrywania - jest czymś, co nauczyciel powinien wiedzieć. Nauczyciele w przedszkolu doskonale znają specyfikę rozwoju fizycznego, psychicznego i emocjonalnego dzieci w tym wieku i nie będą się dziwili ani śmiali nawet z najmniejszych błahostek. Nauczyciel wie, że każde dziecko jest inne.
​

3. Rozmawiaj z nauczycielem o wszystkim, co dotyczy dziecka
​Jako rodzic możesz decydować o tym, jakie informacje przekazujesz nauczycielowi, a jakich nie. Pamiętaj jednak i miej pełną świadomość, że chcąc chronić dziecko lub siebie, możesz mu nieświadomie zaszkodzić. Jeżeli nie powiesz nauczycielowi np. o tym, że dziecko mieszka tylko z jednym z rodziców lub że któregoś z rodziców z jakichś powodów przy nim nie ma, może to się skończyć płaczem malucha w sytuacji rysowania portretu taty lub mamy.

4. Nie obrażaj się na nauczyciela. Dla każdego rodzica to jego dziecko jest najważniejsze, najładniejsze, najmądrzejsze. Jest to zupełnie naturalne i jak najbardziej normalne. Jednak nie ma ludzi ani dzieci idealnych. W każdym maluchu jest coś, nad czym warto popracować lub co warto poprawić. Nauczyciel powie ci o tym i nie ma sensu traktować życzliwych uwag jako ataku. Wysłuchaj nauczyciela, weź pod uwagę jego wskazówki i ustalcie wspólnie sposób postępowania np. z dzieckiem, które bije inne dzieci, nie słucha poleceń nauczyciela czy nie dostosowuje się do obowiązujących w przedszkolu zasad lub zakazów. Postępując zgodnie z sugestiami nauczyciela, pomożesz swojemu dziecku i ułatwisz mu funkcjonowanie w środowisku rówieśniczym.

5. Przygotuj dziecko na pierwszy dzień. Porozmawiajcie z dzieckiem o tym, jak będzie wyglądał jego pierwszy dzień w przedszkolu. Omówcie wszystko - począwszy od tego, jak będzie wyglądało rozstanie, a skończywszy na tym, co może być na podwieczorek i jakie zabawy zaproponuje nauczyciel. Jeśli omówisz z dzieckiem wiele możliwości, mniejszą liczbą sytuacji będzie zaskoczone.

6. Wprowadźcie swoje własne rytuały. Możesz nauczyć dziecko porządku każdego dnia, w którym idzie do przedszkola. Rytuały mogą być zabawne, poważne lub tajemnicze np. przed wyjściem do przedszkola dziecko wybiera sobie w domu jednego pluszaka, który będzie czekał na jego powrót w domu. Możecie wybrać wspólnie jedną piosenkę, którą śpiewacie zawsze w drodze do przedszkola. Zaproponuj dziecku zabawę paluszkową, która będzie Waszym pożegnaniem przed drzwiami do sali - potem tylko buziak na pożegnanie. Możecie również liczyć kroki z samochodu do przedszkola, od drzwi wejściowych do szatni, od szatni do sali zabaw, po drodze czytając jadłospis na bieżący dzień, oglądając najnowsze prace dziecka itp.

7. Zmieńcie rytm dnia i poszerzcie umiejętności. Zanim dziecko trafi do przedszkola, pobawcie się z nim w przedszkole w domu. To świetny sposób, by wdrożyć malucha w nowy rytm dnia. Wstańcie rano, umyjcie zęby, zjedzcie wspólne śniadanie. Zrób dziecku minizajęcia zgodne z jego zainteresowaniami, idźcie na spacer. Potem można zjeść wspólny obiad i urządzić poobiednią drzemkę (połóżcie się osobno, ponieważ tak dziecko będzie spało w przedszkolu). Podwieczorek jest również elementem dnia w przedszkolu, więc w domu poczęstujcie dziecko jabłkiem lub jogurtem, by wiedziało, co to jest podwieczorek. Przy każdej z czynności dajcie dziecku maksimum swobody i samodzielności. Jeśli jakieś umiejętności dziecka wymagają dopracowania, będzie to świetny moment na ich udoskonalenie. W przedszkolu maluch otrzyma niezbędną pomoc, ale też będzie chciał dorównać innym dzieciom. Im lepiej będzie radził sobie np. z samodzielną toaletą w domu, tym pewniej i swobodniej będzie funkcjonował w przedszkolu. ​

            Rodzicu zadbaj, by w miłej formie przekazać dziecku informacje, o tym, że pójdzie do przedszkola. Może to być rozmowa, spacer pod budynek przedszkola, uroczysty podwieczorek, na którym oznajmisz mu, że wkrótce zostanie przedszkolakiem. Dziecko powinno wówczas usłyszeć, że jest duże, dzielne, potrafi wiele samo zrobić, więc przyszedł czas, by zostało przedszkolakiem. Może otrzymać z tego powodu gratulacje i książeczkę.

O CZYM MUSISZ PAMIĘTAĆ?

            Jako rodzice przyszłego przedszkolaka powinniście zdawać sobie sprawę z tego, że nie możecie przebyć drogi rozwojowej za dziecko, bo ono samo musi zdobywać i doskonalić swoje umiejętności. Im mniej będzie różniło się od swoich kolegów, tym szybciej poczuje się wśród nich pewnie. Będzie dumne z tego, że potrafi to samo, co inni... Waszym zadaniem w tym okresie jest „sensowne” wspomaganie dziecka, a nie wyręczanie go.

ZATEM:
- zadbajcie , by ubranie i obuwie nie sprawiały dziecku kłopotu, np. kupcie mu buty na rzepy i suwaki, spodenki na gumkę w pasie, a podkoszulki i majteczki z wyraźnie określonym przodem (np. obrazkami) – w domu uczcie je, jak rozpoznawać przód i tył w częściach garderoby (ubrania powinny się dobrze wkładać, czyli nie mogą być za ciasne, tak aby dziecko mogło osiągnąć sukces
w obsłudze samego siebie);

- uważajcie, by nie wyprzedzać potrzeb dziecka pytaniami, np. czy chcesz sikać/jeść/pić? A może nie chcesz już jeść/bawić się? Rodzice w takich sytuacjach powinni wykazywać się cierpliwością, poczekać, aż dziecko samo zasygnalizuje potrzebę i chwalić je za to.

- starajcie się nie karmić dziecka w czasie posiłków lecz stworzyć miejsce do ich samodzielnego spożywania, aby dziecko mogło nabierać wprawy w posługiwaniu się łyżką, widelcem, kubkiem ( niech je posiłek bez dopingu bajki z telewizora, książeczki, zabaw typu jedna łyżka za mamusię, druga za babusię…)

- pozwólcie mu na samodzielne radzenie sobie
w toalecie, by dziecko nauczyło się samo zdejmować
i zakładać majteczki, podcierać się, spuszczać wodę, myć ręce, rozmawiajcie z nim, tłumacząc, dlaczego ta czynność jest ważna w życiu.

- stwarzajcie sytuacje, by zostawało na jakiś czas pod opieką osób niemieszkających na stałe z wami, pamiętajcie, że nie będziecie mogli zostawać z dzieckiem w przedszkolu, więc stopniowo wydłużajcie czas, który spędzą bez was, zawsze jednak informujcie dziecko, kiedy wrócicie np. zjesz obiadek u cioci lub kiedy skończą się bajki na dobranoc – w ten sposób nabierze ono pewności, że po nie wracacie i później będzie spokojnie oczekiwać na was w przedszkolu.

- zachęcajcie, by w waszym imieniu poprosiło w kiosku
o gazetę, zapytało obcą osobę o godzinę, poprosiło kolegę w piaskownicy o pozwolenie pobawienia się jego zabawką – w ten sposób nauczy się wyrażania swoich potrzeb, zwracania się do pani w przedszkolu a także posługiwania się mową. Jeżeli wasze dziecko używa wyrażeń dźwiękonaśladowczych np. „eee”, „si”, „tam pisiu” i w ten sposób sygnalizuje swoje potrzeby fizjologiczne lub inne, starajcie się to zmieniać, gdyż trochę czasu minie, zanim nauczyciel zrozumie, czego dziecko się domaga a to może narazić je na dodatkowy stres, jeżeli np. nie zdąży do toalety.

- zadbajcie, by poznawało rówieśników – niech wasza pociecha bawi się z innymi dziećmi na placu zabaw, chociaż b Edzie to zabawa „obok siebie”, niech sam podejmuje kontakty, rozwiązuje konflikty spowodowane np. zabraniem zabawki przez inne dziecko, bo o pewnych zachowaniach i regułach obowiązujących w zespole musi się dowiedzieć, zanim wejdzie w grupę przedszkolną.

- starajcie się powoli przyzwyczajać dziecko do sprzątania po sobie: zabawek, ubrań a także do tego, by przestrzegało zawartych z wami umów w powyższych sprawach oraz zasad postępowania wobec was i innych, np. by witało znajomych, mówiło „dziękuję”, nie odchodziło poza wyznaczone miejsce itp.

- rozmawiajcie z dzieckiem o przedszkolu o tym, co
 w nim zastanie, co będzie robiło, ilu będzie miało kolegów, ile koleżanek, kto będzie się nim opiekował.

- chodźcie na spacery w stronę przedszkola, w tym czasie prowadźcie z dzieckiem rozmowy, tłumacząc, że to będzie jego przedszkole, tu będą jego koledzy, jego nauczyciele, tu będzie się bawić w ogrodzie itp.

- kupujcie wspólnie dzieckiem przedmioty i rzeczy do przedszkola, pozwólcie, by dziecko dokonywało wyboru, jeżeli jakaś rzecz nie spełnia waszych oczekiwań, wyjaśnijcie dziecku, dlaczego musicie poszukać innej.

- unikajcie wypowiadania do innych osób w obecności dziecka komentarzy typu: No wiesz, nie mam innego wyjścia i muszę go oddać do przedszkola, zwracajcie uwagę, by nie użalać się nad faktem (np. Trudno, to jedyne wyjście, musi itp.) ale też nie można mieć poczucia winy z tego powodu, że na dziecko spada nowy obowiązek.

- czasami zwróćcie się do dziecka trochę głośniej niż zwykle, bo bywa, że kiedy nauczyciele w przedszkolu w czasie dużego gwaru muszą coś zakomunikować lub przywołać dziecko stojące zbyt daleko, są zmuszone mówić głośno a dzieci odbierają to jako krzyczenie „na nie”, dobrze jest dziecku to wyjaśnić.

 RODZICE!

- Zaufajcie wybranej przez siebie placówce, nie porównujcie jej z innymi, bo każda realizuje ten sam program, ale ma prawo robić to inaczej, tzn. innymi metodami, korzystając z innych pomocy, nauczyciele mogą pracować w innym tempie i innymi metodami, by osiągnąć to samo. Przedszkola różnią się dodatkowymi zajęciami ale o tym należy dowiedzieć się wcześniej i dokonywać wyboru zgodnie z zainteresowaniami dziecka lub jego i waszymi potrzebami.

- Zadbajcie, by wyjście do przedszkola było miłe, spokojne –szczególnie w pierwszych dniach (jeżeli dziecko tego potrzebuje, pozwólcie zabrać mu ulubioną Przytulankę), a zawarte z dzieckiem umowy, np. ustalenie, o której godzinie je odbierzecie, były rzetelne i respektowane. Jeżeli zauważycie, że dziecko zbyt emocjonalnie reaguje na rozstanie z osobą odprowadzającą, niech odprowadza je ktoś inny, mniej emocjonalnie związany z dzieckiem.

- Starajcie się być mądrymi partnerami nauczycieli, nie odbierajcie informacji problemowych jako skarg na dziecko, lecz jako troskę i podstawę do rozwiązania wszelkich trudności. Załatwianie spraw dotyczących dziecka rozpoczynajcie od rozmowy z nauczycielami, ale nigdy w jego obecności.

- Respektujcie ustalone zasady postępowania na linii przedszkole - dom, bo dziecko nie może znaleźć się na „huśtawce” różnych opinii i oddziaływań. To źle wpłynie na jego wychowanie i emocje.

Załączniki:

informator.pdf

[ ]

513 kB